مَرهَشی (مَرـ هَ-شی)، از اواسط هزارۀ سوم ق.م و در زمان سلسله ­های میانرودان باستان به نام مرهشی اشاره می­شود و از این دوره به بعد و در زمان سلسله ­های آکدی، اور سوم بابل، ایسین­ لارسا و سلسله کاسی­ های بابل از سرزمین مرهشی نام برده شده است. امپراتوری لوگال آن موندو شاه سومر شامل سزمین های ایلام ، مرهشی ، گوتیوم ، سوبارتو ، «سرزمین کوه سدر» ، آمورو یا مارتو، «سوتیوم» ، و «کوه ای آنا» ، ( اوروک با زیگوراتش ؟) میشده است. بر اساس کتیبه ی او “همه مردم سرزمین ها در صلح و صفا و در چمنزار زندگی می کنند”.او همچنین به مقابله با ائتلافی متشکل از 13 فرماندار یا رؤسای شورشی به رهبری میگیر انلیل مرهاشی(Migir-Enlil Marhasi) اشاره می کند.والتر هینتس می گوید : ریموش (2270- 2278 ق. م) پسر سارگن، در آکد تازه به جای او نشسته بود که شاه «هیشپ­راتب» ایلامی و شاه «آبالگاماش» مرهشی از این فرصت برای به ­هم پیوستن نیروهایشان به منظور برافکندن یوغ خاندان سارگن استفاده کردند. اما پیش از آنکه ریموش بتواند دربارۀ طغیان این کوه­نشینان فکری کند، ناچار بود تا طغیان­های درون میانرودان را فرو نشاند. وی بعد از فتح دِر، راه خود را در همان مسیر سختی که پدرش یکبار در آن جنگیده بود، به کوهستان­های پشتکوه و به سوی درۀ کرخه گشود

مرهشی در زبان سومریان مَرهَشی (Mar-ḫa-ši) و در اسناد اکدی پَرَهه شوم (pa-ra-ah-shum-k :Parahshum) و در قدیمی ترین اسناد وَره خشه (Waraḫše) یاد شده است.