از سه میلیون و دویست هزار سال پیش که اولین نشانه های انسانی کشف شده تا حدود دویست هزار سال پیش را می توان دوره پارینه سنگی آغازین دانست. یکی از یافته های مهم بشر پیش از تاریخ، استفاده از آتش بود. مهار کردن و استفاده از آتش احتمالا در حدود یک میلیون سال پیش تحقق یافت. در دوره پارینه سنگی آغازین، انسان ها از طریق شکار و جمع آوری گیاهان محیط اطراف، زندگی خود را می گذراندند، در پناهگاه های طبیعی مانند غارها زندگی می کردند و از ابزارهای بسیار ساده سنگی در کارهای روزمره کمک می گرفتند.
از دوره پارینه سنگی آغازین یافته های زیادی به دست نیامده است. در ایران کهن ترین بقایای انسانی در بستر کشف رود خراسان کشف شده است. همچنین در گنج پر رستم آباد، شیوه تو مهاباد، غار دربند گیلان، جنوب و شرق تبریز، لادیز در 65 کیلومتری جنوب زاهدان، اطراف کوه خواجه سیستان، پل باریک هلیلان و برخی نقاط پراکنده دیگر آثار استقرار انسان در دوره پارینه سنگی آغازین کشف شده است. ابزار این دوره را به نام ابزار آشولی می خوانند.
باید توجه داشت که در آن زمان آسیای میانه آب و هوای معتدل تری داشت و رودها و دریاچه های بسیاری در منطقه دیده می شد. مثلا خلیج فارس تا نزدیکی موصل ادامه داشت و در مرکز فلات ایران دریاچه های فراوانی وجود داشت می توان دریاچه های کوچک فعلی ایران همچون دریاچه ارومیه، قم، نی ریز و هامون را بازمانده آب های آن دوران دانست. از همین دریاها فسیل های موجودات دریایی بسیاری در البرز مرکزی به جا مانده است.