شوش در 4 هزار سال پیش از میلاد تبدیل به شهری بزرگ شد و دوره شهر نشینی در ایران آغاز شد. نخستین شهرهای ایران شوش، شهرسوخته زابل، جیرفت، تپه حصار، سیلک و مناطقی در گیلان و ایلام هستند. در شهر نشینی کم کم طبقات اجتماعی پدید آمدند. از تپه سیلک آثار بافندگی، فلزکاری، استفاده از مهر و چرخ کوزه گری از 4 هزار سال پیش از میلاد به دست آمده که هر یک از این تخصص ها خود نیازمند تخصص های جانبی بودند و توسط افرادی خاص اجرا می شدند.
خانه ها ناودان هایی برای دفع آب باران داشتند و در خیابان ها نیز محل هایی برای عبور آب تعبیه شده بود. چاه های آب این دوره اکثرا دهانه راستگوشه داشتند.